για τον π. Ανδρέα

Γίνεσαι λοιπόν πενηνταενός

κι ήρθε της αλήθειας ο καιρός,

μέτρησες τα λάθη σου,

ψήφισες τα πάθη σου,

είπες 'δεν ανήκω κανενός'.

Φύτρωσες σε μια χαμομηλιά

κι έκανες λουλούδια και τσαμπιά

τώρα λες ΄ξερίζωσε!,

άλλος σπόρος ρίζωσε

μέσα στην ανήσυχη καρδιά'.

Έφαγες ψωμί το πιο γλυκό

με κρασί μειγμένο και νερό,

τώρα άλλα ρέματα

που ξεπλένουν αίματα

σαν να βρήκες έκανες, θαρρώ.

Πίστεψε για χάρη σου ο ντουνιάς,

είπε 'θεία τρέλλα κουβαλάς'

τώρα το μποστάνι Του

που θα γίνει αλάνι του,

πες μου αλήθεια πόσο το πονάς;

Γίνεσαι λοιπόν πενηνταενός.

Κι έπρεπε να γίνει κουρνιαχτός;

Με λευκό πουκάμισο

ύψωσες παράμεσο

-κάνε λίγο κράττει ο καιρός!

Is Mars habitating too costly a project to turn it into "Gipsies Land'?

Habitating Mars seems to be made feasible within the next century. Elon Musk hopes to live and die on Mars after the first launch towards the red planet is about to take place within a couple of years from now. Tycoons of the earthly world consider escaping a nuclear habitat, result of WWIII, to a more friendly planet. But, why Mars? How about the more approachable luna? Perhaps it's already taken?

Mars has excited the space industry of three earthly states: USA, China and UAE. Do they know better? Possibly. The moon has been too close to Earth not to fall into the manipulation of those observing it as a space weapon or space base. Moreover, some say it's already obsolete.

The trip to Mars takes 130 to 260 earthly days and no one knows if it's worth taking the risk. Therefore, Mars is something similar to Antarctica; a place for discovery arranged for those with a scientific purpose. But what next? Will it turn to something like Australia? i.e. a continent to be used as a prison colony? How would you persuade a Earthian to become a Martian? Unless there is the lure of freedom or the promise of a wonderland? To that respect men of no land would push and shove to gain a seat to the shuttle which would lead them to the Mars experiment.

And then comes the issue of cost. Is it worth financing the habitation a planet with the "scum" of the Earth? Would the lonely Red be kept for a surviving elite or take the space travel risk seriously into consideration and fill the space with Laikas? If they make it, so be it. If not, no big deal. Some have to die for the implementation of knowledge.

Mars is less than a year afar. Applications for taking the one-way trip are about to be announced. Be vigilant.

η λαβίς η μυστική η τον άνθρακα Χριστόν

"επειδή ... και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, ... Έλλησι δε μωρίαν, αυτοίς δε τοις κλητοίς,... Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν" (Α΄ Κορ. 1:22-23).

Ό,τι αντιμετώπισε ο απ. Παύλος ευαγγελιζόμενος τὸ Χριστὸ στην Ελλάδα αντιμετωπίζει και η σύγχρονη θεολογία μπροστά στη δύναμη του ελληνικού λόγου. Ο λόγος -εν πολλοίς ο αριστοτελικός- τροφοδότησε την ευρωπαϊκή σκέψη και η λογική διέπει έκτοτε κάθε επιστημονική δραστηριότητα. Τα πορίσματα της θεάς επιστήμης και ο πειραματικός τρόπος με τον οποίο καταλήγει σε αυτά καθορίζουν εν πολλοίς την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ό,τι είναι επιστημονικό είναι λογικό και ό,τι είναι λογικό είναι ορθό.
Κατά συνέπεια, ο τρόπος μετάδοσης των ιών -και εν προκειμένω του κορωνοϊού- από τα στοματικά υγρά τα οποία έρχονται σε επαφή με επαναχρησιμοποιούμενο κουτάλι δεν δύναται να αμφισβητηθεί, είτε πρόκειται για κοινό κουτάλι του εμπορίου είτε για τη λαβίδα του αγίου ποτηρίου. Αυτό λέει η επιστήμη. Και αξιώνει να εισακουστεί σε πιστούς και απίστους επειδή η υπόθεση της δημόσιας υγείας είναι ευθύνη του καθενός, πιστού και απίστου, χριστιανού και αθέου.
Εάν τολμήσει κάποιος επιστήμων να εκφράσει αμβισβήτηση αυτής της αρχής, λόγω προσωπικής πίστης, αλλοιώνει τον τρόπο λειτουργίας της επιστήμης η οποία δεν γνωρίζει το μεταφυσικό αν υπάρχει ή όχι και εφόσον δεν το γνωρίζει δεν μπορεί να προσδιορίσει τα συμπεράσματά της με βάση αυτό. Η επιστήμη είναι θεολογικώς αγνωστικίστρια.
Εάν το μεταφυσικό ήταν προσληπτό και αισθητό, θα το έβαζε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, θα πειραματιζόταν μαζί του πολλάκις, θα το παραγοντοποιούσε και θα εξήγαγε ανάλογα συμπεράσματα. Μια τέτοια κατεύθυνση φαίνεται να ακολουθεί η μετασοβιετική Ρωσία. Έχουμε ακούσει για ανάλυση του αγιασμού σε σχέση με το μη ευλογημένο νερό κ.ο.κ. Αλλά, τα επιστημονικά πρωτόκολλα -αυστηρά ως είναι- θα ήθελαν πολύμηνα πειράματα με την αγία λαβίδα και τη θεία Κοινωνία για να διαπιστώσουν κατά πόσον όντως δεν μεταδίδεται ο ιός. Το πράγμα ακούγεται σόλοικο όμως έτσι λειτουργεί η επιστήμη. Θέτει τα πάντα υπό έρευνα. Όμως, τίθεται το μυστήριο σε έρευνα και πόσο διατεθειμένη είναι η κοινωνία των πιστών να το επιτρέψει;
Ας επιστρέψουμε στον απ. Παύλο. Από τον ευαγγελισμό του στην Αθήνα εισέπραξε τη θυμηδία και δυο-τρεις πιστούς, μεταξύ των οποίων τον αρεοπαγίτη Διονύσιο. Τι είναι αυτό που ανήρεσε στο Διονύσιο τη λογική και δέχθηκε Θεό σταυρούμενο, κάτι το οποίο είναι 'μωρία' = ανοησία για κάθε εχέφρονα Έλληνα; Λέγεται ότι, ευρισκόμενος στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, είδε το φυσικό γεγονός της απότομης σκοτεινιάς στον ουρανό στις τρεις το μεσημέρι. Ακούγοντας το κήρυγμα του Παύλου το συνέδεσε με το γεγονός της Σταυρώσεως. Ήταν λοιπόν ο Διονύσιος δεισιδαίμων, ή μήπως σκεπτόμενος επιστημονικά είχε και αυτός αναπάντητα ερωτήματα;
Η εξάρτηση από τη λογική δεν συνεπάγεται πανγνωσία. Αντιθέτως, η κατάφαση του λόγου εμπεριέχει την υποψία ότι ίσως υπάρχει και κάποιος 'κρείττων' λόγος ο οποίος εξηγεί τα πράγματα αρτιότερα. Αυτόν τον κρείττονα λόγο προσοικειώθηκε ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης. Και όχι μόνον αυτός. Ελεύθερα σκεπτόμενο ολόκληρο έθνος μετέστη από τον εμπειρικό λόγο στο κρείττονα λόγο ώστε σήμερα να λατρεύει λογικά. Δεν έχει πάψει φυσικά η μερίδα εκείνη που είναι αγγιστρωμένη στην εμπειρική λογική και πέραν αυτής δεν αναγνωρίζει καμμία άλλη. Δεν έχουμε απαίτηση να κάνει την υπέρβαση. Μόνο να επιτρέψει το επιστημονικό ερώτημα. 

Κορωνοϊολογίας το ανάγνωσμα

Εν αρχή ην η Κίνα. Και ανδρώθηκε οικονομικά και απέκτησε υπολογίσιμη πολεμική μηχανή η Κίνα. Και ήθελε εξάπαντος να άρχει. Αναζητούσε ευκαιρίες και μεθόδευε σχέδια επί χάρτου. Ασφυκτιούσε και ζητούσε ζωτικό χώρο. Βραχυπρόθεσμα κοιτούσε προς τη Σινική Θάλασσα. Μακροπρόθεσμα υπέβλεπε τη Σιβηρία. Ήταν ικανή να διαβεί τον Τίγρη και να φθάσει ως τα Ιεροσόλυμα. Έσφιζε από αίμα που δεν λόγιζε θυσία το να ξοδευτεί.

Και τότε ήρθε ο κορωνοϊός. Ξεχασμένος σ'ένα ντουλαπάκι ξύπνησε, όχι για να πάρει στον τάφο τα εκατομμύρια των Κινέζων. Ξύπνησε για να αφυπνίσει τα εκατομμύρια των Κινέζων. Να μην συναινέσουν σε μία αιματοχυσία. Να ρίξουν τα μάτια από τις μακρυνές βλέψεις στις κοντινές ανάγκες. Ν΄αφήσουν τα Ιεροσόλυμα και να κοιτάξουν την Γουάν. Ήταν καλούλης ο ιούλης. Αλλά δεν είχε άλλο τρόπο να δράσει. Φορούσε κορώνα δηλώνοντας πως είναι και αυτός βασιλιάς. Βασιλιάς εξισορροπιστής. Όχι βασιλιάς των φιδιών και των νυχτερίδων. Παλαιός Κινέζος βασιλιάς που αγαπά το λαό του και θέλει να αποτρέψει την εξολόθρευσή του.

Αλλά είχε μόνο ένα χρονικό παράθυρο δράσης. Μέχρι το Πάσχα. Μετά θα ξανάμπαινε στο κουτάκι του για να έρθει ο άλλος βασιλιάς. Ο Βασιλεύς των βασιλέων. Ταπεινός και ανεκτικός. Δεν αποκτείνει τον αλαζόνα αλλά περιμένει τη μετάνοιά του. Και παρανόησε τον βασιλιά Αυτό η Κίνα. Και ξανασήκωσε άφρονα κεφαλή.