Δυὸ τραῖνα στὰ Τέμπη*

Χθὲς ψάχναμε τὸν ὕπνο στὴ γραμμὴ

καθὼς τρέχαμε πρὸς Θεσσαλονίκη.

Δὲν βρήκαμε μανούλα μου ἀφορμὴ

νὰ ποῦμε 'καληνύχτα' τρυφερή.

Ἀργά, κι ἤτανε Καθαρὰ Τρίτη.

Χθὲς σὲ λαχτάρησα μανούλα μου γλυκειὰ

πού'φτασε ὁ συριγμὸς ὡς καὶ τ'αὐτιά σου.

Ἐγὼ εἶδα τὸ φῶς σὰ σκοτεινιὰ

κι ἐσένα σπάραξ' ἡ καρδιά σου.

Δὲν πρόκαμα στὴν πόλη ν'ἀνεβῶ

κι ἄς ἔτρεχα καὶ μὲ διακόσια

γιατὶ μὲ ζήλεψε τὸ χόρτο τ'ἀκριβό,

τὴ γῆ σκεπάζει,

τώρα μ'ἀγκαλιάζει, ἔχεις δυὸ γρόσια;

Δυὸ γρόσια μοῦ ζητάει κι ἀλυχτᾶ

ὁ μαῦρος τοῦ κατώκοσμου ὁ ἀφέντης.

Μανούλα, αὐτὴ τὴν Πασχαλιὰ

φόρα λευκὰ νὰ φουρκιστεῖ ποὺ φέγγεις.

* τιμητικὴ διάκριση στοὺς 38ους Δελφικοὺς Ἀγῶνες Ποίησης

Νόμιζα

Νόμιζα πὼς ἤξερα νὰ γράφω

    μέχρι ποὺ ἔμαθα νὰ διαβάζω.

Νόμιζα πὼς ἤξερα νὰ μιλῶ

    μέχρι ποὺ ἄρχισα νὰ ἀκούω.

Νόμιζα πὼς πίστευα

    μέχρι ποὺ μὲ πίστεψες.

Νόμιζα πὼς ἀγαποῦσα

    μέχρι ποὺ συνήθισα νὰ μὲ μισοῦν.

Νόμιζα πὼς ζοῦσα

    μέχρι ποὺ πέθανα.

Μαγκιά

Το Χριστό δεν Τον προσεγγίζουμε με μαγκιά μα με ταπείνωση.

Γι'αυτό σου είπα απόψε να βγάλεις το χέρι απ'την τσέπη καθώς λιτανεύαμε τον επιτάφιο.

Σήμερα δεν κηδεύαμε ένα μάγκα. Κηδεύαμε ένα βασιλιά.

Σήμερα δεν κηδεύαμε τον Che μα τον πατέρα μας.

Έτσι θα Τον δούμε στη δεύτερή Του παρουσία. Γυμνό από τα ανθρώπινα και ντυμένο τη δόξα.

Τότε με τη μαγκιά θα σταθείς απέναντί Του; Θα τρέμουν τα πόδια σου και η καρδιά σου από τη συνειδητοποίηση του πόσο μικρός είσαι.

Κι εσύ μικρός κι εγώ μικρός. Μα τουλάχιστον κατάλαβέ το από τώρα. Στο Χριστό δεν περνούν μαγκιές. Αν θέλεις να περάσεις τη χαμηλή πόρτα πρέπει να Του μοιάσεις. Κι αν θέλεις να Του μοιάσεις πρέπει να είσαι αληθινός. Χωρίς attitude, χωρίς προσποίηση, γυμνή ψυχή και αδέσμευτα χέρια για να μπορέσεις να κρατηθείς απ'το δικό Του το χέρι.

Καλή ανάσταση, Ν.