Με προφανή έκπληξη διάβασα την επίσημη ανακοίνωση της 24ης Οκτωβρίου σύμφωνα με την οποία "το Βατικανό αποφάσισε να πάρει επίσημα θέση επί της διεθνούς χρηματο-οικονομικής κρίσης.
Σύμφωνα με τα όσα τονίζει το «υπουργείο Δικαιοσύνης» της αγίας Έδρας, χρειάζεται μια νέα διεθνής αρχή, η οποία, κατά την κρίση που διέρχεται η διεθνής κοινότητα, να μπορεί να ρυθμίζει την ροή των χρηματο-οικονομικών συναλλαγών.
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ζητά, επίσης, να ξεπεραστεί το σύστημα του Bretton Woods με τη συμμετοχή των αναδυόμενων και υπό ανάπτυξη χωρών, έχοντας ως προοπτική τη δημιουργία μιας γενικότερης, δημόσιας αρχής, με παγκόσμιες αρμοδιότητες.
Το «υπουργείο Δικαιοσύνης» του Βατικανού αποσαφηνίζει, ότι ο τελικός στόχος είναι η δημιουργία ενός είδους «κεντρικής διεθνούς τράπεζας», ώστε με τον τρόπο αυτό να μπορέσει να ανακαλυφθεί και πάλι «η βασική λογική της ειρήνης, του συντονισμού και διεθνούς ευημερίας που είχαν οδηγήσει στις συμφωνίες του Bretton Woods και να δοθούν απαντήσεις στις σημερινές απαιτήσεις».(1)
Αλλά τι είναι οι συμφωνίες του Bretton Woods;
Το Σύστημα σταθερών ισοτιμιών του Μπρέττον Γουντς ήταν ένα σύστημα το οποίο προσδιόριζε σταθερές ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων των χωρών που συμμετείχαν σε αυτό. Ονομάσθηκε έτσι από την ομώνυμη Νομισματική και Χρηματοοικονομική Διάσκεψη στο Μπρέττον Γουντς (αγγλ:Bretton Woods) στο Νιου Χάμσαϊρ των ΗΠΑ η οποία έγινε από την 1 έως τις 22 Ιουλίου του 1944 και στην οποία συμμετείχαν οι 44 συμμαχικές δυνάμεις οι οποίες είχαν βγει νικήτριες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Σύστημα σταθερών ισοτιμιών του Μπρέττον Γουντς ίσχυσε έως και το 1971.(2 )
Με το αίτημα της δημιουργίας κεντρικής διεθνούς τράπεζας και τη συμμετοχή των αναδυομένων και υπό ανάπτυξη χωρών στο σύστημα σταθερών ισοτιμιών, το Βατικανό ζητά κατ' ουσίαν την παγκόσμια οικονομική συνένωση, αδελφάκι και προάγγελλο της παγκόσμιας διακυβέρνησης την οποία πάλιν και πολλάκις έχουμε ακούσει να διακηρύττεται ως πανάκεια από το πρωθυπουργικό στόμα.
Όμως, σε τι βαθμό εξουσιοδοτείται ένα πνευματικό ίδρυμα, όπως είναι το Βατικανό να εισηγείται, και μάλιστα σε επίπεδο καρδιναλίου (Peter Kodwo Appiah Turkson) και επισκόπου (Mario Toso), ένα καθαρώς τεχνοκρατικό θέμα; Ποια η σχέση της αγίας Έδρας με την υλοποίηση παγκοσμίου κλίμακας χρηματο-οικονομικών μοντέλων;
Με το αίτημα της δημιουργίας κεντρικής διεθνούς τράπεζας και τη συμμετοχή των αναδυομένων και υπό ανάπτυξη χωρών στο σύστημα σταθερών ισοτιμιών, το Βατικανό ζητά κατ' ουσίαν την παγκόσμια οικονομική συνένωση, αδελφάκι και προάγγελλο της παγκόσμιας διακυβέρνησης την οποία πάλιν και πολλάκις έχουμε ακούσει να διακηρύττεται ως πανάκεια από το πρωθυπουργικό στόμα.
Όμως, σε τι βαθμό εξουσιοδοτείται ένα πνευματικό ίδρυμα, όπως είναι το Βατικανό να εισηγείται, και μάλιστα σε επίπεδο καρδιναλίου (Peter Kodwo Appiah Turkson) και επισκόπου (Mario Toso), ένα καθαρώς τεχνοκρατικό θέμα; Ποια η σχέση της αγίας Έδρας με την υλοποίηση παγκοσμίου κλίμακας χρηματο-οικονομικών μοντέλων;
Μάλιστα η εισήγηση πηγαίνει έτι περαιτέρω τασσόμενη υπέρ της φορολόγησης των χρηματο-οικονομικών συναλλαγών, εφόσον «θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη για την προώθηση της παγκόσμιας και της βιώσιμης ανάπτυξης, με σεβασμό στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης».
Σύμφωνα, τέλος, με το κείμενο που δημοσιοποίησε η ΡΚαθολική Εκκλησία, «η σημερινή χρηματιστική και οικονομική κρίση, είναι η καταστρεπτική συνέπεια ενός οικονομικού φιλελευθερισμού χωρίς όρια και κανόνες».
Αναλύοντας το πνεύμα υπό το οποίο είναι γραμμένη η εισήγηση αυτή μπορούμε να διίδουμε δύο πράγματα.
Το πρώτο είναι ότι εκκινά από μία αντιπνευματική ερμηνεία της σημερινής κατάστασης. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός έχει τη βάση του στην υλιστική τροπή του πολιτισμού μας, δεν είναι απλώς το σύστημα στο οποίο θα ρίξουμε την υπαιτιότητα για τη σημερινή κρίση. Αν λοιπόν το Βατικανό δίνει μια τεχνοκρατική ερμηνεία των αιτίων της κρίσης τότε αποποιείται τον πνευματικό του ρόλο.
Το δεύτερο και σοβαρότερο είναι πως οι προτάσεις του Βατικανού συνάδουν με την εκτέλεση προτροπών για μία παγκόσμια διακυβέρνηση, η οποία προϊδεάζει για τον ερχομό ενός παγκόσμιου πολιτικού και, γιατί όχι, θρησκευτικού ηγέτη. Προστάδιο της παγκόσμιας διακυβέρνησης είναι η ανάγκη παγκόσμιας οικονομικής συνένωσης με κατάργηση των υπαρχόντων κυκλοφορούντων νομισμάτων και δημιουργία ενός παγκόσμιου νομίσματος αλλά, επίσης, και ενός συστήματος ελέγχου των συναλλαγών. Το δεύτερο επιτυγχάνεται με την έκδοση της φοροκάρτας, το πρώτο έχει προταθεί ήδη από το 2009 από την Κίνα και μοιάζει να βρίσκει όλο και μεγαλύτερη απήχηση.
Το δένδρο αναγνωρίζεται από τους καρπούς του, μας λέει ο Κύριος στο κατά Ματθαίον (7:15-20). Ο δε καρπός του Πνεύματος, γράφει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Γαλάτας (5:22-23) είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια. Εάν στη βατικάνεια εισήγηση δεν ανευρίσκουμε κάποιον από τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος σίγουρα δεν πταίει το Άγιο Πνεύμα γι'αυτό. Ο νοών, νοείτω.
Αναλύοντας το πνεύμα υπό το οποίο είναι γραμμένη η εισήγηση αυτή μπορούμε να διίδουμε δύο πράγματα.
Το πρώτο είναι ότι εκκινά από μία αντιπνευματική ερμηνεία της σημερινής κατάστασης. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός έχει τη βάση του στην υλιστική τροπή του πολιτισμού μας, δεν είναι απλώς το σύστημα στο οποίο θα ρίξουμε την υπαιτιότητα για τη σημερινή κρίση. Αν λοιπόν το Βατικανό δίνει μια τεχνοκρατική ερμηνεία των αιτίων της κρίσης τότε αποποιείται τον πνευματικό του ρόλο.
Το δεύτερο και σοβαρότερο είναι πως οι προτάσεις του Βατικανού συνάδουν με την εκτέλεση προτροπών για μία παγκόσμια διακυβέρνηση, η οποία προϊδεάζει για τον ερχομό ενός παγκόσμιου πολιτικού και, γιατί όχι, θρησκευτικού ηγέτη. Προστάδιο της παγκόσμιας διακυβέρνησης είναι η ανάγκη παγκόσμιας οικονομικής συνένωσης με κατάργηση των υπαρχόντων κυκλοφορούντων νομισμάτων και δημιουργία ενός παγκόσμιου νομίσματος αλλά, επίσης, και ενός συστήματος ελέγχου των συναλλαγών. Το δεύτερο επιτυγχάνεται με την έκδοση της φοροκάρτας, το πρώτο έχει προταθεί ήδη από το 2009 από την Κίνα και μοιάζει να βρίσκει όλο και μεγαλύτερη απήχηση.
Το δένδρο αναγνωρίζεται από τους καρπούς του, μας λέει ο Κύριος στο κατά Ματθαίον (7:15-20). Ο δε καρπός του Πνεύματος, γράφει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Γαλάτας (5:22-23) είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια. Εάν στη βατικάνεια εισήγηση δεν ανευρίσκουμε κάποιον από τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος σίγουρα δεν πταίει το Άγιο Πνεύμα γι'αυτό. Ο νοών, νοείτω.
1. http://www.ert.gr/index.php/eidiseis/diethni/europe/31136-2011-10-24-13-41-40.html
2. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CF%82
2. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CF%82
