που είν' έτοιμα να λακτίσουν το σκαμνί
λιβάδι να τους δώσω να πατήσουν
που δεν φυτρώνουν άκανθες, παγίδες
που δεν υπάρχουν, παρά μονάχα χλόη τρυφερή.
Πώς λαχταρώ την έρμη Αγγελική
στις ράγες Κυριακή το πρωινό
"ανέβα στο συρμό μας" να της γνέψω
"έχω ένα τόπο που θα εύρεις λυτρωμό."
Τον έχω μες στο νου τον τόπο εκείνο
κι όλους να τους συνάξω εκεί μπορώ
να φύγουν από τον κόσμο μα να ζήσουν
μην παραδώσουν ψύχα στον εχθρό.
Τον έχω μες στο νου τον τόπο εκείνο
μα κάντε λίγο ακόμη υπομονή
γιατί τους θολωμένους όλους δεν σας ξέρω
να σας τραβήξω την κατάλληλη στιγμή.
