Σήμερα ο διάσημος βρετανός επιστήμονας Richard Dawkins αναζητά ικανά νομικά ερείσματα για να σύρει στα βρετανικά δικαστήρια τον Πάπα κατά την επίσημη επίσκεψή του τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στη Βρετανία, ως υπεύθυνο για τη συγκάληψη κρουσμάτων παιδοφιλίας Ρ/Κ ιερέων. Ένα χρόνο πριν, στο κήρυγμά του την Κυριακή των Αγ. Πάντων ο αρχιεπίσκοπος Κολωνίας Meisner είχε επιτεθεί στο βρετανό επιστήμονα για τα επιστημονικά του συμπεράσματα στη σφαίρα της βιολογίας. Τα είχε χαρακτηρίσει φυλετιστικά, ναζιστικά κι απάνθρωπα ( http://www.spiegel.de/panorama/0,1518,658589,00.html ).
Ο ακήρυκτος πόλεμος μεταξύ της νέας τάξεως πραγμάτων αφ'ενός και των θρησκειών γενικότερα αφ΄ετέρου, στοχοποιεί τους επικεφαλής των δύο αντιμαχόμενων ρευμάτων. Πρόκειται για πόλεμο προσώπων όχι ιδεολογιών, για το λόγο ότι πλέον η προβολή των προσώπων μέσω των μέσων ενημέρωσης τα ειδωλοποιεί και η πιθανή πτώση τους συμπαρασύρει πλήθος οπαδών.
Κατ'αυτό τον τρόπο, επιστρατεύονται διάφορες τακτικές ώστε να πληγεί η εικόνα του πρώτου, του ηγέτη, του ποιμένα, κατά το 'πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης' (Ματθ. 26:31). Όταν λοιπόν βλέπουμε εξωεκκλησιαστικούς και μάλιστα δηλωμένους αθεϊστές ως ο Richard Dawkins να προασπίζονται τα δικαιώματα των θυμάτων Ρ/Κ ιερέων, αυτό δεν το κάνουν φυσικά για να αποκαταστήσουν το τρωθέν εκκλησιαστικό ήθος της Ρ/Κ Εκκλησίας παρά για να αποδείξουν ότι η τελευταία είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα αντί για θεανθρώπινος οργανισμός, με πρόσωπα διεφθαρμένα αντί για πρότυπα ηθικής, όπως αυτά επαγγέλλονται ότι είναι.
Γιατί όμως αυτή η αμείλικτη πολεμική τακτική; Γιατί είναι ανάγκη να αποδειχτεί από κάποιους ότι δεν υπάρχει εκκλησιαστικό ήθος; Στα πνευματικά πράγματα ισχύει ό,τι και στα αέρια. Όπως τα αέρια καταλαμβάνουν όλο το χώρο στον οποίο εκχέονται, έτσι και οι ιδεολογίες τείνουν να καταλάβουν όλο το χώρο ο οποίος κενώθηκε από μία προηγούμενη πίστη/ιδεολογία. Χρειάζεται κάποια προσπάθεια για να διατηρηθεί κανείς θρησκευτικά και ιδεολογικά αδιάφορος, όπως χρειάζεται κάποια προσπάθεια για να διατηρήσουμε ένα χώρο κενό αέρος. Αν λοιπόν, καταφέρουν να αποδείξουν οι πολέμιοι των θρησκειών και ιδιαίτερα του χριστιανισμού ότι δεν υπάρχει εκκλησιαστικό ήθος, τότε πολύ ευκολότερα θα αλώσουν το χώρο της πίστης γεμίζοντάς τον με τη νεοταξική ιδεολογία η οποία λανσάρεται σε όλη της την έκταση κατά τον 21ο αιώνα.
Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να αναπτύξω το ζήτημα στη βάση των κατηγοριών που βαρύνουν το Ρ/Κ ιερατείο. Σκοπός μου δεν ήταν να στηρίξω την ηθική του Ρ/Κ κλήρου ούτε την τυχόν άσπιλη υπόληψη ενός 'αλάθητου' Ποντίφηκα αλλά να επιστήσω την προσοχή στα ερχόμενα. Όπως βάλλεται σήμερα ο πρώτος της Ρ/Κ Εκκλησίας από τη νέα τάξη πραγμάτων, στοχεύοντας στην ηθική του, έτσι θα βληθεί αύριο ο πρώτος κάθε μεγάλης θρησκευτικής κοινότητας ή μορφώματος ώστε στο κενό του θώκου του να στηθεί ο νεοταξικός άρχοντας ο οποίος θα συνταιριάξει τα χαρακτηριστικά του πολιτικά ορθού και του ιδεολογικά ελκυστικού.
Εμείς πού στεκόμαστε; Ποια θα είναι η θέση μας όταν θα καταγγέλονται για σκάνδαλα ηθικά, οικονομικά, πολιτικά οι ποιμένες μας; Εδώ θα αποβεί σωτήρια η σχέση μας με το Χριστό. Όποιος από τώρα είναι και θα παραμείνει ενωμένος με τον Κύριο, και ο οποίος θα λαμβάνει ζωή από το Ποτήριο της Ζωής, αφ΄ενός μεν θα μπορεί να διακρίνει το αληθές από το ψευδές των καταγγελλομένων, αφ΄ετέρου δε δεν θα εξαρτάται η πίστη του από το πρόσωπο του καταγγελλομένου ποιμένα του αλλά από το πρόσωπο του Κυρίου μας. Άλλωστε, ο Κύριος προετοίμασε τους Μαθητές και Αποστόλους για παρόμοιες διώξεις. 'αμήν αμήν λέγω υμίν, ουκ έστι δούλος μείζων του κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος μείζων του πέμψαντος αυτόν. ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν ει το λόγον μου ετήρησαν και τον υμέτερον τηρήσουσι' (Ιω. κεφ. 15).
Ο πνευματικός πόλεμος είναι πάντοτε επί θύραις, τις θύρες της ψυχής μας. Ας καιροφυλακτούμε.
