Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020

η λαβίς η μυστική η τον άνθρακα Χριστόν



"επειδή ... και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, ... Έλλησι δε μωρίαν, αυτοίς δε τοις κλητοίς,... Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν" (Α΄ Κορ. 1:22-23).

Ό,τι αντιμετώπισε ο απ. Παύλος ευαγγελιζόμενος τὸ Χριστὸ στην Ελλάδα αντιμετωπίζει και η σύγχρονη θεολογία μπροστά στη δύναμη του ελληνικού λόγου. Ο λόγος -εν πολλοίς ο αριστοτελικός- τροφοδότησε την ευρωπαϊκή σκέψη και η λογική διέπει έκτοτε κάθε επιστημονική δραστηριότητα. Τα πορίσματα της θεάς επιστήμης και ο πειραματικός τρόπος με τον οποίο καταλήγει σε αυτά καθορίζουν εν πολλοίς την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ό,τι είναι επιστημονικό είναι λογικό και ό,τι είναι λογικό είναι ορθό.
Κατά συνέπεια, ο τρόπος μετάδοσης των ιών -και εν προκειμένω του κορωνοϊού- από τα στοματικά υγρά τα οποία έρχονται σε επαφή με επαναχρησιμοποιούμενο κουτάλι δεν δύναται να αμφισβητηθεί, είτε πρόκειται για κοινό κουτάλι του εμπορίου είτε για τη λαβίδα του αγίου ποτηρίου. Αυτό λέει η επιστήμη. Και αξιώνει να εισακουστεί σε πιστούς και απίστους επειδή η υπόθεση της δημόσιας υγείας είναι ευθύνη του καθενός, πιστού και απίστου, χριστιανού και αθέου.
Εάν τολμήσει κάποιος επιστήμων να εκφράσει αμβισβήτηση αυτής της αρχής, λόγω προσωπικής πίστης, αλλοιώνει τον τρόπο λειτουργίας της επιστήμης η οποία δεν γνωρίζει το μεταφυσικό αν υπάρχει ή όχι και εφόσον δεν το γνωρίζει δεν μπορεί να προσδιορίσει τα συμπεράσματά της με βάση αυτό. Η επιστήμη είναι θεολογικώς αγνωστικίστρια.
Εάν το μεταφυσικό ήταν προσληπτό και αισθητό, θα το έβαζε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, θα πειραματιζόταν μαζί του πολλάκις, θα το παραγοντοποιούσε και θα εξήγαγε ανάλογα συμπεράσματα. Μια τέτοια κατεύθυνση φαίνεται να ακολουθεί η μετασοβιετική Ρωσία. Έχουμε ακούσει για ανάλυση του αγιασμού σε σχέση με το μη ευλογημένο νερό κ.ο.κ. Αλλά, τα επιστημονικά πρωτόκολλα -αυστηρά ως είναι- θα ήθελαν πολύμηνα πειράματα με την αγία λαβίδα και τη θεία Κοινωνία για να διαπιστώσουν κατά πόσον όντως δεν μεταδίδεται ο ιός. Το πράγμα ακούγεται σόλοικο όμως έτσι λειτουργεί η επιστήμη. Θέτει τα πάντα υπό έρευνα. Όμως, τίθεται το μυστήριο σε έρευνα και πόσο διατεθειμένη είναι η κοινωνία των πιστών να το επιτρέψει;
Ας επιστρέψουμε στον απ. Παύλο. Από τον ευαγγελισμό του στην Αθήνα εισέπραξε τη θυμηδία και δυο-τρεις πιστούς, μεταξύ των οποίων τον αρεοπαγίτη Διονύσιο. Τι είναι αυτό που ανήρεσε στο Διονύσιο τη λογική και δέχθηκε Θεό σταυρούμενο, κάτι το οποίο είναι 'μωρία' = ανοησία για κάθε εχέφρονα Έλληνα; Λέγεται ότι, ευρισκόμενος στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, είδε το φυσικό γεγονός της απότομης σκοτεινιάς στον ουρανό στις τρεις το μεσημέρι. Ακούγοντας το κήρυγμα του Παύλου το συνέδεσε με το γεγονός της Σταυρώσεως. Ήταν λοιπόν ο Διονύσιος δεισιδαίμων, ή μήπως σκεπτόμενος επιστημονικά είχε και αυτός αναπάντητα ερωτήματα;
Η εξάρτηση από τη λογική δεν συνεπάγεται πανγνωσία. Αντιθέτως, η κατάφαση του λόγου εμπεριέχει την υποψία ότι ίσως υπάρχει και κάποιος 'κρείττων' λόγος ο οποίος εξηγεί τα πράγματα αρτιότερα. Αυτόν τον κρείττονα λόγο προσοικειώθηκε ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης. Και όχι μόνον αυτός. Ελεύθερα σκεπτόμενο ολόκληρο έθνος μετέστη από τον εμπειρικό λόγο στο κρείττονα λόγο ώστε σήμερα να λατρεύει λογικά. Δεν έχει πάψει φυσικά η μερίδα εκείνη που είναι αγγιστρωμένη στην εμπειρική λογική και πέραν αυτής δεν αναγνωρίζει καμμία άλλη. Δεν έχουμε απαίτηση να κάνει την υπέρβαση. Μόνο να επιτρέψει το επιστημονικό ερώτημα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου