Γίνεσαι λοιπόν πενηνταενός
κι ήρθε της αλήθειας ο καιρός,
μέτρησες τα λάθη σου,
ψήφισες τα πάθη σου,
είπες 'δεν ανήκω κανενός'.
Φύτρωσες σε μια χαμομηλιά
κι έκανες λουλούδια και τσαμπιά
τώρα λες ΄ξερίζωσε!,
άλλος σπόρος ρίζωσε
μέσα στην ανήσυχη καρδιά'.
Έφαγες ψωμί το πιο γλυκό
με κρασί μειγμένο και νερό,
τώρα άλλα ρέματα
που ξεπλένουν αίματα
σαν να βρήκες έκανες, θαρρώ.
Πίστεψε για χάρη σου ο ντουνιάς,
είπε 'θεία τρέλλα κουβαλάς'
τώρα το μποστάνι Του
που θα γίνει αλάνι του,
πες μου αλήθεια πόσο το πονάς;
Γίνεσαι λοιπόν πενηνταενός.
Κι έπρεπε να γίνει κουρνιαχτός;
Με λευκό πουκάμισο
ύψωσες παράμεσο
-κάνε λίγο κράττει ο καιρός!
εξαιρετικό!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό πάτερ μου .Του ταιριάζει γάντι ή περίσταση. Αν και μου φαίνεται ότι έπαψε να ακούει κάθε σύσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήένας κληρικός δεν ξεφορά, απλά. πρέπει η Εκκλησία να τον ξεφορέσει που τον έχει ενδύσει. έως τότε, έχει περιθώριο.
ΔιαγραφήΩραία κατακρινετε, αν και ο Χριστός παροτρύνει για το αντίθετο. Αν είχατε ανοιχτό μυαλό και Θεία Φώτιση θα σκεφτόσασταν ότι ίσως ο άνθρωπος να πιέστηκε ή ίσως να ήταν αυτός ο δρόμος του τελικά. Κι αν το έκανε για να τον κατακραξουν οι μικροψυχοι και να ταπεινωθει το ξέρετε; Το ποίημα είναι ότι πιο άσχημο έχει γραφτεί και μαρτυρά το ποιόν σας. Και η ειρωνεία δεν αρμόζει σε ιερείς. Να κοιτάει ο καθένας την δουλειά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήενας ανόητος άνθρωπος υπήρξε.
ΑπάντησηΔιαγραφή